Bij jezelf blijven, is een uitdrukking die je vaak hoort, maar wat betekent dat eigenlijk?
Herken je het dat je bezig bent met anderen of dat jouw gedachten meer uitgaan naar anderen dan naar jezelf. Voor een ander zorgen, is op zich goed, maar jezelf niet op de voorgrond zetten, kan je energie gaan kosten. Het volop bezig zijn met een ander te plezieren, kan ten koste gaan van jezelf. Het zorgen dat de ander niets te kort komt, kan voor de ander als een strop gaan werken. De ander kan of gaat achteroverleunen, omdat alles gedaan wordt voor hem of haar. Het kan zo zijn dat degene die zorgt zelfs de verantwoordelijkheden bij de ander wegneemt. Weet dat je niet verantwoordelijk bent voor zijn of haar leven, iedereen heeft zijn pad te bewandelen. Jij kunt niet het leven voor de ander leven.
Helpen is ook loslaten zodat de ander ook zijn ervaringen mag opdoen. Gelegenheid krijgt om te vallen en weer op te staan om door te kunnen. Een mooi voorbeeld is moeder of vader met hun kind. Het kind leert dat vallen bij het leven hoort en dat vallen pijn betekent maar dat de pijn ook weer overgaat. Je mag als ouder dat erkennen.
Het kind is gevallen maar kan na een kus verder en blijft er niet in hangen. Geef je echter het vallen de aandacht, “tjee kijk uit straks val je” of “doe het niet straks bezeer je je nog”, dan belet je als ouder dat het kind hierin ervaring mag opdoen. Het vallen is niet eens zo erg. Het kind leert hiervan. Een volgende keer zal het kind het anders gaan doen, omdat het kind weet wat er gebeuren kan en zich de vorige keer echt wel herinnert. Hoe meer je dit toestaat, hoe meer het kind gaat vertrouwen op eigen kunnen en welke stappen het beste te nemen. Het bouwt meer vertrouwen op en voelt zich sterker.
Denk maar aan de vlinder. Eerst is zij een rups. En wat moet die allemaal doen om de wereld te trotseren, daarna te veranderen in een popje om uiteindelijk te transformeren in een mooie vlinder die uit de cocon komt. Dat kost zoveel energie en kan uren duren. Er zijn er die het niet kunnen aanzien dat men worstelt in het leven.
SOMS HEBBEN WIJ EEN WORSTELING NODIG OM TE WORDEN WAARVOOR WIJ UITEINDELIJK ZIJN BESTEMD. Word je hierin geholpen of geheel overgenomen…. Zoals het verhaal van de vlinders laat zien. (Zie onderaan)
Wat is de rol van de ouders dan op dat moment? Zij mogen het kind begeleiden maar niet tegenhouden om ervaringen op te doen. Praten met kinderen, zodat zij zich geborgen voelen en ondersteund weten in wie ze zijn en wat ze kunnen, dát maakt hen sterk. Niet wat zij fout doen maar het laten inzien; je hebt het ervaren, wat nu, wat heb je nodig, hoe kun je het de volgende keer anders doen? Dat wat je doet heeft gevolgen, dus wat ga je doen? Kinderen laten voelen of laten ervaren heeft vaak het meest effect, hoe werkt het bij jezelf? Wat herinner je vaak van vroeger wat het meest effect heeft op je handelen of gedrag? Vanuit mijn opvoeding was meer het schrik effect dat mij bij bleef, want of het nu goed of fout was, het handelen van de ouder blijft hangen. Je kreeg slaag of een erg boze ouder. Dit is niet wat je een kind wil meegeven, dat een kind bang is voor de ouders, maar dat het vertrouwen heeft en dat het te allen tijde bij je komt om raad en geborgenheid.
Wat voor effect heeft het op een kind, als het in een vroeg stadium leert dat het een eigen koers kan varen, vertrouwen kan hebben in zichzelf, wetende dat de ouder meekijkt en ter bemoediging knikt (je doet het goed, ga zo door), langs de zijlijn met zachtheid en wijsheid. Als het kind het gevoel krijgt volledig te mogen zijn (met vallen en op staan), worden dat sterke persoonlijkheden. Kinderen die voortdurend “pas op, kijk uit” meekrijgen worden onzeker in hun bestaan en vinden het lastig hun eigen koers te varen en kijken hulpbehoevend om hun heen. Zij leren al vroeg, ik kan het niet je moet me helpen. Als je dan teveel zorgende ouders hebt, van “Ach, kom ik doe het wel” of “Zo moet je het doen”, dan haal je dat wat ze mogen ervaren al vroeg uit handen. Wat doet het met jou als volwassene als je dit mee hebt gemaakt en inderdaad worstelt in en met het leven. Vaak kom je als volwassenen, wanneer je de moed hebt om aan jezelf te gaan werken, het kind in jou weer tegen. Bewust omgaan met jezelf en de pijn trotseren waar je inzicht krijgt, snapt waarom die worsteling daar is, daarna kan het verdriet en pijn eindelijk losgelaten worden.
Hoe kan het dat je niet bij jezelf bent?
We doen even een stap terug, want waar komt dit vandaan? Dat is een standaardzin die ik gebruik in mijn consulten. Want ergens is het ooit begonnen.
Het kan zijn dat je het op jonge leeftijd hebt mee gekregen, vanuit je opvoeding of in een situatie die je ooit hebt opgedaan en last van hebt ervaren, maar niet (of wel) direct te herinneren is. Wat vooral te herkennen is, is als men geen liefde heeft gekend in zijn/haar leven. Je weet ook niet wat het is, omdat je je het niet herinnert. Of, je hebt het wel gekend maar kunt het niet plaatsen. Je leeft je leven omdat je denkt dat het zo hoort, je hebt niet het gevoel daarbij. Want wat zegt een gevoel jou? Wat is gevoel of gaat alles vanuit het hoofd …het denken?
We zijn mensen, allen met dezelfde eigenschap, geboren om lief te hebben en vreugde te ervaren. Wat als dit door omstandigheden wegvalt? Je jezelf hierdoor niet erkent, omdat anderen je niet ziet of hoort. Al in een vroeg stadia van mens zijn is het denken al begonnen, het gevoel te hebben niet te mogen bestaan, geen liefde te hebben gehad en/of zo behandeld dat je je jezelf als niets of niemand beschouwd.
Teruggaan naar dat moment en opnieuw erna gaan kijken, zorgt ervoor dat je het inzicht krijgt en snapt wat en waarom het zo was. Dit zorgt voor een doorbraak, want doordat je er inzicht in krijgt, mag je het nu loslaten het is niet meer nodig. Er vindt vrijwel direct een heling plaats. Wat weer merkbaar is na een maand of wat. Ineens merk je op dat je een situatie die je eerder lastig vond anders ervaart.
Bij jezelf blijven is ook
Dat je de zaken vanuit jezelf blijft bekijken, zonder te oordelen over anderen. Je bekijkt elk onderwerp. Hoe kan ik dit het beste doen? Of wat is mijn aandeel hierin? Wat had ik anders kunnen doen? Je zorgt ervoor dat je bewuste keuzes van alle kanten vanuit je eigen handelen kunt weergeven. Het zorgt ervoor dat je jezelf vertrouwt, minder over jezelf twijfelt en stevig kunt zijn wie je bent.
Je hebt minder last van onzekerheden, of dat anderen met hun mening je doen wankelen. Je durft te zijn wie je bent. Ook weet je de anderen te beluisteren en jezelf voorop blijft stellen.
Blijf bij jezelf!
*************************************************************************************
Van rups naar Vlinder
“And the day came when the risk it took to remain tight inside the bud was more painful than the risk it took to blossom”
-Anais Nin-
De weg van rups naar vlinder
Dit is een verhaal over twee mensen die heel behulpzaam wilden zijn, maar daar ieder een eigen invulling aan gaven. Een jonge vrouw en haar oma. En over twee vlinders, die dachten dat zij hulp nodig hadden.
De jonge vrouw was een enthousiast, vriendelijk en krachtig persoon, die vol in het leven stond en graag mensen wilde helpen. De oma was een wijze, oudere vrouw, die al veel van het leven had gezien.
Samen wandelden zij een keer door een mooi stadspark en zagen daar aan een tak twee poppen hangen. Je weet wel, het stadium dat een rups zichzelf in een cocon opsluit om daar na een tijdje weer uit te komen als een vlinder. Ze spraken af dat ze iedere dag even zouden gaan kijken of de vlinders al uit hun cocon gekomen waren; de jonge vrouw zou de ene cocon in de gaten houden, de oma de andere.
Helpen
Op een dag zagen ze dat er in allebei de cocons leven zat en dat een vlinder zich aan de onderkant door een klein gaatje aan het wurmen was. Het kostte duidelijk veel moeite. De vlinders puften en vroegen de oma en haar kleindochter om hulp. De jonge vrouw dacht even na en zei: “Ik weet wel iets om je te helpen”. Zij rende naar huis. De vlinder bleef stil wachten op hulp…..
De wijze, oudere vrouw zei echter tegen de andere vlinder: “Ik zal bij je blijven. Ik zal je schaduw bieden wanneer de zon te heet wordt en ik zal je beschutting bieden wanneer de wind te hard waait. Ik zal je opvangen wanneer je valt en ik zal je vleugels droog blazen wanneer je uit je cocon bent geklommen. Ik zal je beschermen zolang je dat niet zelf kan, maar ik kan je hiermee niet helpen. Je bent niet voor niets een rups geweest. Rupsen kunnen zelf in een vlinder veranderen”. Deze vlinder huilde zachtjes…. De oma zong een liedje voor hem om hem op te vrolijken en langzaam, maar verbeten, ging deze vlinder verder met zijn zware werk.
Bevrijding?
De jonge vrouw kwam terug met een schaar en begon heel voorzichtig “haar” cocon open te knippen. Met heel veel zachtheid, tederheid en oplettendheid bevrijdde zij de vlinder van zijn krappe omhulsel. Dankbaar liet de vlinder het gebeuren. Hij verheugde zich op de vrijheid die hij straks zou hebben. De jonge vrouw ving de vlinder op in haar hand en legde het verfrommelde diertje zachtjes op een mooi, groen blad. “Zo”, sprak zij, “nu mag je zelf je eigen leven gaan leiden”. De andere vlinder ging zo op in zijn worsteling om uit de cocon te komen, dat hij niets van deze operatie had gemerkt….
Vleugels
Maar de “bevrijde” vlinder kon niet vliegen. Hij was klein, zijn lijf was plomp en zijn vleugels waren krachteloos en gekreukeld. Hij strompelde van het blad af en probeerde in de zon een beetje op te drogen, zodat uiteindelijk zijn vleugels zich vanzelf zouden openen en hij zou kunnen vliegen. Hij voelde zich verdrietig en snapte niet wat er aan de hand was. Net zoals de jonge vrouw, die toch met de beste bedoelingen de vlinder had willen helpen. Hoe kwam het toch dat zijn lijf zo zwaar was en zijn vleugels zo verkreukeld en slap? Een vlinder heeft toch een slank lijfje met mooie, uitgestreken vleugels?
Dank
De wijze, oudere vrouw gaf het antwoord op deze vragen. “Weet je”, sprak zij, “de worsteling van de vlinder om uit de cocon te komen heeft een functie. Door zichzelf door die nauwe opening te wurmen wordt het vocht vanuit zijn lichaam naar zijn vleugels gestuwd. Daardoor wordt zijn lijf slank en zijn vleugels volgepompt met lichaamsvocht. Heel delicaat verdeeld, maar genoeg om zijn lichaam te dragen en te vliegen”. Zij was nog niet uitgepraat of de tweede vlinder worstelde zich uit de cocon. Vlug ving zij hem op, zoals ze beloofd had, voordat hij met een smak op de grond zou vallen. Hij zat op haar hand en rustte uit, met zijn vleugels nog strak om zijn lijfje geslagen. De wijze, oudere vrouw blies hem droog, de vlinder bedankte haar en bewoog langzaam zijn vleugels. De jonge vrouw vroeg de vlinder waarom hij haar oma bedankte; zij had toch helemaal niets gedaan?
De vlinder gaf als antwoord: “Zij deed heel veel voor mij: zij gaf mij de tijd om te groeien op mijn manier. Zij gaf mij het vertrouwen dat ik kon waarvoor ik geschapen was. Zij beloofde dat zij bij me zou blijven. Zij steunde mij zonder vooroordeel, onvoorwaardelijk. Zij kon mij laten zijn wie en wat ik ben. Zij bood mij comfort wanneer dat nodig was en steunde mij in mijn strijd. Zij zat bij mij in de regen, de wind en de zon”.
Met een gelukzalige glimlach op zijn gezicht draaide hij zich om en vloog in de richting van de zon.
SOMS HEBBEN WIJ EEN WORSTELING NODIG OM TE WORDEN WAARVOOR WIJ UITEINDELIJK ZIJN BESTEMD.
(Met dank aan Suzanne van Langen voor het verhaal)