Kristalkinderen, nieuwetijdskinderen, meesters of kinderen van deze tijd!
Wat mij opvalt, is dat wij lichtwerkers er met zoveel zijn. En hoeveel van ons stranden er niet op psychiatrie-afdelingen niet wetende wat er aan de hand is. Dit geldt zeker voor de groep kinderen, waar de ouders totaal niet weten wat er aan de hand is en de hulpverlening ook niet. De hulpverlening staat letterlijk en figuurlijk met hun handen in het haar. De eerste hulp die men krijgt gaat nog wel, maar het wordt complexer als men merkt dat de geboden hulpverlening en medicatie niet werkt. Ouders worden met hun kinderen doorverwezen om uit eindelijk voor een gesloten deur te komen, omdat men het niet meer weet. Kinderen worden onder medicatie gehouden maar het probleem is er nog steeds en wordt niet opgelost. Waarom kiest men nog steeds voor het instituut dat er niet aan wil dat deze kinderen en hooggevoeligen jongeren een andere aanpak nodig hebben?
Het zou zo mogen zijn dat als je zulke kinderen ziet, je hulp mag aanbieden als het niet gaat. Natuurlijk snap ik dat ouders zelf ver weg staan van dit alles en de drempel zeer hoog kan zijn. Toch geloof ik dat één van de ouders zelf ook hooggevoelig is, zeker als kind, maar door omstandigheden rationeler is geworden. Men is vanuit het hoofd gaan redeneren.
Als ik praat over een gevoelig kind, de kinderen van deze tijd, zijn zij het meest zuivere wat er is.
Je ziet het om je heen, op You Tube komen kinderen voorbij die zo fijngevoelig zijn en willen dat de wereld verandert. Het meest staat mij een jongetje van 3 jaar bij die kip op zijn bord krijgt. Hij begrijpt totaal niet dat de mens dit kan doen. Dieren moet je eren, zij hebben ook een ziel en hij wil dat de mens compassie toont voor de dieren. Een ander jongetje staat niet toe dat de kip verwerkt wordt tot maaltijd en hij huilt om het leed van de dieren.
Wij volwassenen zijn zo ingeburgerd dat compassie met dieren ver te zoeken is, laat staan met de natuur of de mensheid zelf. Wat te denken van onze eigen gevoeligheid,? Onze verantwoordelijk zijn voor ons eigen welzijn? We leven in een wereld waar het meeste voor ons wordt bepaald. In een wereld waarin voor ons wordt gezorgd en wij het meest negatieve tot ons nemen; gemanipuleerd voedsel, medicaties en andere middelen. En, alles doen vanuit het denken.
Je ziet het terug bij kinderen; zij willen niet eten wat hun ouders hen voorzet, ik snap dat volkomen. Alles uit een potje of kant-en-klaar voedsel. Als je gevoelige kinderen kent, zie je dat zij in staat zijn aan te voelen wat goed voor hen is en wat niet. Zij voelen de energie van wat hen voorgezet wordt. De volwassenen is dat verleerd te voelen en kunnen dan ook niet begrijpen waarom het kind het niet wil.
Ook nog een mooie! heb je dat weleens gehad dat je met kinderen ergens naar toe gaat en zij blijven net zolang huilen, zeuren en soms zelfs schreeuwen opdat je weer weggaat. Zij voelen dat de energie daar niet goed is. Het kan te maken hebben met heftige emoties die zij aanvoelen. Zij voelen dat er negativiteit heerst in die omgeving. En dan maar denken, wat een lastig kind vervelend kind enz. Kinderen hebben als communicatie hun gevoel, de meeste volwassenen hun stem en hoofd.
Jonge kinderen die zich in hun eigen slaapkamer niet veilig voelen, ook deze kinderen maken kenbaar door te huilen dat er iets mis is. Wees er alert op dat kinderen meer voelen dan volwassenen. Kinderen die ouders hebben die zelf gevoelig zijn hebben geluk, andere kinderen waarvan de ouders niets willen weten van dat er meer op de aarde is dan dat zij kunnen zien of bevatten, maken met deze kinderen een lijdensweg door en niet ten goede komt van het kind.
Het mooie vind ik dat sommige ouders hun manier van leven (leef ritme) omgooien t.b.v. het kind en zij zien daardoor het kind veranderen. Mijn motto: Kinderen zijn de spiegel van de ouder, zijn de spiegel van de maatschappij. Kijk naar hen, zij maken iets kenbaar door hun gedrag. Vraag jezelf af… hoe zit het bij mij?